Opgroeien tussen de trucks en vrachtwagens, een familiebedrijf overnemen dat bijna honderd jaar bestaat én maar liefst tweemaal de Dakar-rally winnen. Dat kan maar over één iemand gaan: Gerard de Rooy. Sinds 2010 staat hij samen met zijn zus Anneke aan het roer van De Rooy. Maar zijn tijd bij ons op het bedrijventerrein in Son begon al ver daarvoor. We spraken hem over zijn jeugd, zijn leiderschap en de veranderende transportwereld.
De opa van Gerard richtte in 1923 De Rooy op en zowel zijn vader als ooms waren altijd werkzaam in het familiebedrijf. Hoe is het om op te groeien in zo’n omgeving? Gerard vertelt: “Ik ben geboren in de bedrijfswoning op ons terrein in Son en woonde hier daarna nog 35 jaar. Dat vond ik fantastisch, het industrieterrein van honderdduizend vierkante meter was voor mij één grote speeltuin. Mijn zussen ervaarden dat anders, maar mijn passie voor de transportwereld ontwikkelde zich zo al vroeg. Dat zie ik nu ook gebeuren bij mijn zoontje van acht. Die vermaakt zich prima op onze werkplaats.”
Direct na zijn schooltijd sloot Gerard zich in 1996 aan bij zijn vader, oom en opa. “Een andere baan heb ik nooit gehad en wilde ik ook niet. Als kleine jongen zag ik al wat mijn vader deed bij De Rooy en de Dakar. Natúúrlijk wilde ik dat ook, dus ik heb geen dag getwijfeld. Al bijna 25 jaar ga ik iedere dag met plezier naar mijn werk. De transportwereld is constant in beweging en geen dag is hetzelfde.”
Nu staat Gerard met zijn zus als derde generatie aan het stuur. “Bijna honderd jaar geleden begon mijn opa een klein transportbedrijf. Nadat er een groot deel in beslag was genomen in de oorlog, moest hij toentertijd alles langzaam weer opbouwen. Uiteindelijk kwamen in de jaren zestig mijn vader en ooms in het bedrijf en toen is De Rooy écht heel hard gegroeid, van het regiowerk naar internationale samenwerkingen. Het is bijzonder om in de voetsporen van mijn familie te treden.”
In de afgelopen honderd jaar veranderde er een hoop – zo ook de leidinggevende rol van Gerard. “Mijn vader deed vroeger het meeste alleen en wist van alles iets af. De wet- en regelgeving is tegenwoordig een stuk complexer, dus is het bijna onmogelijk om al die kennis onder te brengen bij één persoon. Daarom verzamelden we een team specialisten om ons heen, waarbij verschillende zaken zijn ondergebracht. Ik stuur dit team aan en bepaal wat we doen bij problemen of uitzonderlijke situaties, zoals de oorlog in Oekraïne.”
Ook de transportwereld is compleet veranderd. “Vroeger belde een chauffeur na zes dagen op dat hij in Spanje leeg was. Nu kun je een rit op de minuut volgen. De markt is sneller, digitaler en constant in beweging. Daar past een andere managementstijl bij, maar óók een ander personeelsbeleid. We zetten ons tegenwoordig nóg meer in voor een prettige werkomgeving. Zo geven we trainingen en organiseren we personeelsdagen. Ook wordt het pand in Son na bijna twintig jaar omgebouwd naar een gloednieuw kantoor, zodat iedereen een fijne plek heeft om te werken.”
De Rooy is uniek in zijn soort, maar wat kenmerkt het bedrijf en haar mensen nou écht? “Je kunt ons niet vergelijken met andere transportbedrijven. Ons werk is een bijzondere tak van sport en alles gaat hier sneller. Onze mensen werken hard, zijn recht voor hun raap en altijd eerlijk. Hier mag je het gewoon zeggen als je het er niet mee eens bent. Ons team en de kwaliteit van het werk dat wij leveren maakt me trots. We bouwen bijvoorbeeld al onze trucks zelf en innoveren constant. Dat is echt bijzonder.”
Naast zijn werkzaamheden bij De Rooy in Son, houdt Gerard zich ook veel bezig met de Dakar en Dakar-team De Rooy. “Dit doe ik al twintig jaar, dus het is een onderdeel van mijn leven. Het is een prachtige sport waarbij je optimaal moet samenwerken met de juiste mensen en altijd goed materiaal nodig hebt. Het is een avontuur en geen dag is hetzelfde. Het is dan wel een compleet andere wereld dan in Son, maar het draait om dezelfde dingen.”
“In 2019 reed ik mijn laatste Dakar en daarvoor won ik ‘m maar liefst twee keer. Nu heb ik meer een managersfunctie, waarin ik coureurs train om beter te leren rijden en verantwoordelijk ben voor de sponsoring. Of ik het rijden mis? Niet echt. Winnen vraagt fysiek enorm veel van je. Ik brak tweemaal mijn rug tijdens een wedstrijd. Ik kan alles nog, maar ik wil deze hobby later ook nog kunnen uitoefenen met mijn kinderen. Dus het is een bewuste keuze. Ik rijd nog regelmatig tijdens trainingen en wat ik nu doe vind ik óók heel leuk.”