Beeld je eens iemand in die zich bezighoudt met verzekeringswerk. Denk je nu aan een trotse eigenaar van een Dragstar Classic 1100-motor, die ook nog eens d’r eigen huis verbouwt? Waarschijnlijk niet direct. Toch is dat Pascalle Vaes, onze schadecorrespondent, ten voeten uit. Deze bezige bij fietst elke dag 35 kilometer naar ons kantoor, komt uit de entertainment en is sinds 2018 het derde lid van onze afdeling Schade en Preventie
Sinds 2000 zit Pascalle al in het verzekeringswerk. Maar nu werkt ze voor het eerst binnen de transportbranche en focust ze zich met name op ladingschade aan tractoren. “Dat was wel even wennen, want ik kende natuurlijk geen enkele transportterm. Maar uiteindelijk werkt het hetzelfde als huis-tuin-en-keuken-verzekeringswerk, alleen dan met vrachtwagens en tractoren.
En het leuke aan deze branche is dat het elke dag druk is. Want er gaat geen dag voorbij zonder schade. En dat kan echt van alles zijn; laad- en losschade, aanrijdingen, diefstal en schade die anderen toebrengen aan onze trucks.”
Verzekeringswerk klinkt misschien niet heel spannend, maar Pascalle kijkt hier absoluut anders naar. “Hoewel de schades hetzelfde lijken, is de situatie steeds weer anders. De grootste én leukste uitdaging vind ik gelijk krijgen bij een internationale schadeclaim, om zo de schade (gedeeltelijk) te kunnen verhalen. Zeker als er schade ontstaat in Engeland, want zij schuiven dat graag op ons af.
Daarop ga ik direct de strijd aan met de Nederlandse vertegenwoordigers van de verzekering daar en soms zelfs direct met de tegenpartij. Ik krijg geregeld te horen dat ik ‘best kritisch ben’. Dan zeg ik altijd: ‘het zijn toch onze centen’. Het motiveert ook dat ik direct zie wat ik voor elkaar krijg. Als ik tegengas geef en een claim gaat van 10.000 euro naar 3.000 euro, is dat een mooi resultaat. Daarom zeg ik nooit ‘ja en amen’.”
Alleen heeft gelijk krijgen, zeker op internationaal niveau, best wat voeten in aarde. “Soms legt iemand een schadeclaim bij ons neer, waarvan ik me absoluut niet kan indenken dat wij daar verantwoordelijk voor zijn. Dan begint het spelletje van hoe hoog onze bak is, wat de hoogte is van een hekje en of onze bak op die hoogte het hekje kon raken. Dat is fiks meetwerk. Daarbij geldt er in het buitenland andere wet- en regelgeving rondom schade rijden, en verandert dat natuurlijk ook continu. Dus hierbij steun ik ook op mijn collega's in het buitenland. Samen komen we er wel.”
Bij bepaalde schades vroeg Pascalle zich ook sterk af hoe een vrachtwagenchauffeur het zo ver kon laten komen. “Daarom heb ik een keer een rondje gereden op ons terrein in een vrachtwagen met aanhanger. Om zo zelf te ervaren hoe dat is. Toen realiseerde ik me dat je met een aanhanger van achttien meter niet direct voelt of je ergens tegenaan zit. Dus nu verplaats ik me veel gemakkelijker in schadesituaties.”
Dat Pascalle houdt van de uitdaging in haar werk, dat lijkt ons wel duidelijk. Maar hoe ervaart ze de werksfeer eigenlijk? “Werken bij De Rooy voelt als familie. Bij m’n vorige baan was ik echt een nummer, maar hier voelde ik me vanaf dag één welkom. Ik heb goed contact met iedereen en kan tegen elke collega wel een grapje maken.
Daarbij komen ook veel mensen even een praatje bij ons maken. Daar heeft de snoeppot op onze afdeling mogelijk ook wat mee te maken. Ik vind al m’n collega’s erg toegankelijk. Ook de directie spreek ik gewoon direct aan. We hadden zelfs een tijdje een bakery; een groep van personeels- en directieleden waarbij er elke week iemand iets bakte of kookte. Uit elke laag deden er wel mensen mee. Dat is echt typerend voor De Rooy.”
Word jij helemaal enthousiast van Pascalles verhaal? Bekijk dan hier het overzicht van onze openstaande vacatures.